(17 AĞUSTOS) ÖLÜLER DOĞAR MI Kİ?
Bugün doğum günün…
Bir zamanlar sabahı bile beklemeden
ilk ben kutlardım seni.
Şimdi, adını anmak boğazımda pas tadı bırakıyor.
Mumlarını üfle, pastanı kes,
kahkahanı biraz daha abart,
o çok sevdiğin maskeni tak.
Biliyorum, herkes seni iyi bir adam sanacak.
Ama ben…
Ben o gülüşünün arkasındaki soğuk mezarı gördüm.
Bir zamanlar bana bahar getirdiğini sandım,
meğer getirdiğin kış bile senden daha sıcaktı.
Ellerin vardı, tutunca güven sandığım…
Oysa her dokunuşun,
bir parçamı biraz daha toprağa gömüyormuş.
Seninle yaşadığım hiçbir şey gerçek değilmiş.
Söylediğin sözler,
ağzında güzelleşip kalbime çarpınca çürüyormuş.
Bir adam, yaşarken de ölebiliyormuş,
bunu bana sen öğrettin.
Ve şimdi bil ki…
Benim için öldün.
ÖLÜLER DOĞMAZ’ ki sevgilim.
Ne kadar değiştiğini anlatsan da,
ne kadar pişman olduğunu söylesen de,
toprağın altında filizlenmez çiçekler.
Ben seni affetmemeyi seçtim,
unutmayı da.
Yeni yaşın kutlu olsun.
Ama unutma…
Beni kaybettiğin gün,
senin ömründen de büyük bir parça eksildi.
Ve bir gün dönüp ardına baktığında,
beni göremeyeceksin.
Çünkü ben, seni çoktan gömdüm…
15/08/2025
15 : 58
CANDAN TURAN
Facebook Yorum
Yorum Yazın